Przejdź do głównej zawartości

Programowanie AVR cz. 6: Czy ATmega z ATtiny mogą się jakoś dogadać?

Mogą. I to na wiele sposobów. Doświadczeni elektronicy od razu wskażą kilka - od prostego połączenia port-w-port począwszy.
Jednym z elementów wyposażenia mikrokontrolerów AVR, a dokładniej moich dwóch modeli ATtiny2313 i ATmega48P, jest zrealizowany sprzętowo port UART, zgodny logicznie z RS232 (jeśli chodzi o całkowitą zgodność, konieczne jest użycie układu dopasowującego napięcia - można użyć tranzystorów lub MAX232). Obsługa tego portu w BASCOMie jest banalnie prosta. Posłużmy się przykładem. Niech ATmega będzie nadajnikiem, który wysyła przez łącze szeregowe, w odstępach co ok. pół sekundy, kolejne duże litery alfabetu łacińskiego (a przy okazji każdy wysłany znak sygnalizuje zapalająca się na chwilę dioda - schematu i konstrukcji układu z poprzedniego posta nie zmieniałem); wysyłanie liter uruchamiane jest przyciskiem. ATtiny zaś, wyposażony w wyświetlacz LCD, będzie odbiornikiem, który podczas oczekiwania na znak wyświetla napis "Ready...", po odbiorze znaku wyświetla jego kod ASCII i sam znak, a na koniec transmisji, po odebraniu kodu "znaku" Escape, pokazuje przez chwilę napis "End!".
Do wysyłania znaków (pojedynczych, seryjnie) przez port szeregowy służy funkcja Print lub Printbin, do odbierania - Inkey lub Waitkey (ta druga wstrzymuje program do nadejścia nowego znaku - nie polecam). Portów sprzętowych w układach, które tutaj wykorzystałem, nie trzeba konfigurować.
Programy odbiornika i nadajnika możemy sobie przejrzeć na poniższym listingu:

Pamiętajmy o poprawnym połączeniu naszych dwóch układów mikroprocesorowych, szczególnie, gdy każdy korzysta ze swojego źródła zasilania. Musimy połączyć masy obu układów oraz - na krzyż - linie TxD i RxD (w poprzednim wpisie linkowałem karty katalogowe - tam znajdziemy opis wyprowadzeń obu mikrokontrolerów). Kolejna ważna sprawa to parametry transmisji - w zasadzie konfigurowalna jest tylko prędkość; w obu układach powinna być koniecznie ustawiona taka sama wartość. Zmiany wartości możemy dokonać na poziomie środowiska (w odpowiednim okienku - przy okazji dowiemy się, jaka będzie najodpowiedniejsza dla naszego kwarcu/częstotliwości taktowania) lub wpisać w kodzie programu.

Istnieje również możliwość zdefiniowania programowego portu szeregowego - BASCOM dostarcza w tym przypadku bardzo wygodnych narzędzi. Jak zwykle zresztą :)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Niesamowicie prosty czujnik zmierzchowy.

Tym razem zero programowania, będzie natomiast nostalgiczno-wspomnieniowy układzik, lekko zmodyfikowany. Otóż kilka dni temu rozmawialiśmy w gronie znajomych o różnego rodzaju czujnikach zmierzchowych i czujnikach ruchu. Ponieważ należę do tych wariatów, co to hołdują jeszcze owej przestarzałej i kompletnie odrealnionej dziś zasadzie: "po co kupować, gdy można zrobić", stwierdziłem, że poskładam takie coś (czujnik zmierzchowy; sensor ruchu faktycznie lepiej nabyć, choćby ze względu na rozmiary ;)) i być może podłączę do jakiegoś mikrokontrolera. Przypomniało mi się też przy okazji, że znalazłem ostatnio w elektronicznych śmieciach stary fotorezystor (dla niewtajemniczonych: element zmieniający rezystancję, czyli opór elektryczny, pod wpływem działania strumienia światła) RPP130, jeden z kilku pozostałych po montowanych wieki temu układach tranzystorowych do zdalnego sterowania pracą urządzeń za pomocą latarki... No OK, nie było to specjalnie rozbudowane zdalne sterowanie ;)

Płytka prototypowa na bazie ESP8266 (ESP-01)

To nie jest kolejny artykuł traktujący od początku do... nieco dalej (bo na pewno nie do końca) o płytkach ESP8266 . Żeby się dowiedzieć, co to takiego, odwiedźcie proszę np. tę stronę (oraz wiele innych – poproście o pomoc Waszą ulubioną wyszukiwarkę): http://www.esp8266.com/wiki/doku.php?id=esp8266-module-family . No ale żeby nie było, ESP8266 to układ zawierający na pokładzie wydajny mikrokontroler z rdzeniem RISC-owym, taktowany zegarem 40MHz (wersja, o której jest ten wpis) lub 80MHz, 512KB pamięci flash i podsystem komunikacji przez sieć WiFi . Jest powszechnie wykorzystywany jako swego rodzaju karta sieciowa do połączeń bezprzewodowych naszych urządzeń IoT , które budujemy w zaciszu domowych laboratoriów (i nie tylko). Układ montowany jest na płytkach występujących w kilku wersjach, różniących się przede wszystkim liczbą wyprowadzeń uniwersalnych, czyli GPIO – im większa liczba, tym większe możliwości wykorzystania układu (więcej urządzeń peryferyjnych itp.). Są też pewne

Programowanie AVR cz.8: Przetwornik analogowo-cyfrowy oraz modulacja szerokości impulsu.

Dziś kolejny wgląd w wyposażenie mikrokontrolera ATmega48P - tym razem przyglądamy się wbudowanemu w układ przetwornikowi analogowo-cyfrowemu oraz - dostępnej również w modelach ATtiny - modulacji szerokości impulsu realizowanej przez timery. Artykuł ten jest w pewnym sensie wstępem do następnego, który pojawi się już wkrótce, a którego tematykę zdradziłem na końcu. Przetwornik A-C (skrót spotykany w anglojęzycznej literaturze to ADC od Analog to Digital Converter ) to układ pozwalający na zamianę wartości napięcia (elektrycznego sygnału analogowego ;-)) na liczbę. W przypadku mojej ATmegi przetwornik ma rozdzielczość 10-bitową, co oznacza, że wartość napięcia podawanego na wejście przetwornika może być po konwersji zapisana jako liczba z przedziału od 0 do 1023 (musimy użyć zmiennej word do zapamiętania tej liczby). Jeśli jesteśmy w posiadaniu mikrokontrolera w obudowie PDIP 28-wyprowadzeniowej, to mamy do dyspozycji sześć kanałów (niezależnych wejść) przetwornika A-C, przyporzą